Clara Corral nace en Ourense en 1847, no seo dunha familia acomodada e con gostos artísticos. O seu avó compuña cantos de Nadal e o seu pai, Dimas Corral Rebellón , médico e autor dalgún volume poético. As súas irmás, Rita e Consuelo tamén cultivaron a poesía, aínda que da segunda non conservamos ningún texto.
En 1852 trasládase coa familia a Lugo. Segundo a prensa da época, aí tivo lugar un encontro coa súa admirada Rosalía, á que lle le un dos seus poemas.
Di a prensa que, debido á súa beleza, tivo moitos pretendentes, mais que decidiu permanecer solteira para se dedicar á literatura.
O primeiro texto publicado atopámolo no Almanaque de Soto Freire en 1866, titulado Á una flor, un poema costumista, cando contaba con 19 anos.
En 1868 instálase en Compostela coas súas irmás e publica diversas composicións , tanto no Diario de Santiago como en La revista Compostelana, amosándose unha notábel versificadora, ensaiando, mesmo, novos metros.
En 1879 aparece colaborando en La Ilustración Gallega y Asturiana, con tres poemas en galego, converténdose así na segunda muller en dar ao prelo obra na nosa lingua durante o século XIX . Trátase de tres poemas titulados: O ben na terra, O día de San Antón, ambos amorosos, e Lonxe vai miña alegría, de temática elexíaca. Estes poemas foron reproducidos tamén noutras publicacións, como O Tío Marcos da Portela.
En 1884 trasládase á Coruña co seu irmán Dimas e a súa cuñada, residindo no número 9 de Rego de Auga, para se trasladar máis tarde, ela soa, ao 22 da praza de María Pita que se converterá na súa última morada.
En l891 publica o seu único libro, A Herminia, adicado á morte da súa sobriña, filla da súa irmá Rita. Trátase dun poemario laudatorio e elexíaco.
Foi nomeada membro correspondente da Real Academia Galega en 1906.
Morre en 1908 e repousa no cemiterio de Santo Amaro.
En 1980 o seu parente Dimas Romero Vázquez publica un libro no que recolle moita da súa poesía titulado Poesías en gallego y castellano (1847-1908).
Toda esta obra fai que fose merecedora de cualificacións como as de ser unha das mellores poetas galegas, segundo a afirmación de Carvallho Calero.
